Gemi homurdanıyordu. İskeleden uzaklaşmak üzereydi. Son bir ses duyuldu. ‘’Bekle mutlaka geleceğim!’’. Sesi, rüzgarın çıkardığı sese karıştı. Eller sallanıyor, denize çiçekler atılıyordu. Gemi uzaklaşırken Meltem içinden bir damarın koptuğunu hissetti. Gemi artık iyice uzaklaşmıştı. Kayboluncaya kadar oradan ayrılmadı. Meltem’in gözlerinden yaşlar damlıyordu. Etrafta kimsecikler kalmamıştı. Öylece donmuş bakıyordu.
Yorumunuzu bırakın